КОЛЕР НАШАГА ПАКАЛЕННЯ
01 КОЛЕР НАШАГА ПАКАЛЕННЯ
Свет — вечная чарада падзей, і кожнае пакаленне людзей сутыкаецца з агульнымі для свайго часу ключавымі цяжкасцямі. І нягледзячы на мноства гістарычных урокаў, чалавецтва зараз ізноў патанае ў хвалях гвалту. Розныя краіны, розныя кантэксты. Праблема адна.

Гэтак і наша пакаленне — пакаленне беларусаў, якія жывуць і жылі 2020 і 2021 гадах у Рэспубліцы Беларусь, — адчула гэты нясцерпны боль на сабе.
Мы заўсёды будзем несці ў сэрцах, душах, розуме рваныя раны. Раны, якіх нічым ужо не вылечыць.

Гэта раны ад успамінаў пра тое, як мірныя мітынгі прыгнятала зброя, як нявінных людзей, лепшых, сумленных людзей кідалі ў турмы, катавалі, асуджалі на публічные зневажэнне гонару, прымушалі зракацца саміх сябе; як зачынялі не такія і шматлікія, але адзіныя ў краіне арганізацыі, што дапамагалі тым, хто меў патрэбу, як змушалі маўчаць журналістаў, выданні; як развітваліся з роднымі, пакідаючы хату на невядомы тэрмін. Адна маленькая краіна і адзін шматаблічны прыклад. Самай вострай праблемы. Гвалту.

Гэта павінна спыніцца!
Крык ад слова чырвоны
Чорны матылёк закрыў святло
Мне не будзе балюча
Я Свабода
Я незалежнасць
Мне не будзе балюча
Бінты бяру на змену
Заплечнік на плечы
Мне не будзе балюча
Не забыцца, сон
Мне патрэбен лёд
Мне не будзе балюча
Стаяць да апошняга
Боль. Аскепак. Удар
Наадварот
Мне не будзе балюча
Дротам не спыніць
Я частка яго
Мне не будзе балюча
Мне будзе не балюча
Мне будзе балюча
Мне будзе
Мне
ПРЭЧ!
Прэч ідзіце ўсе.
Усё да аднаго.
Я застаюся адна.
Побач са мной нікога.
Можа, я чума.
Можа, я мрок.
Я застаюся адна.
Хай гэта будзе так.
Побач не будзе хлусні.
Твараў, якія не разумеюць.
Мне б зваліцца ў жыце,
У неба глядзець на птушак.
Садзіш сваіх дзяцей.
Колькі аддасі іх, краіна?
Гэты фашысцкі зман
У табе не мае дна.
Я не ведаю, што рабіць мне.
Бо я - я і ёсць краіна!
Акупаваная фашыстамі.
Пакінутая адна.
Мне б зваліцца ў жыце.
У неба глядзець не птушак.
Каб не бачыць вакол
Хлуслівых фашысцкіх твараў.
З вашай маўклівай згоды,
Мужчыны маёй краіны,
Здзяйсняюцца злачынствы стагоддзя.
А вы, абаронцы, сілавікі,
Дзеля кінутай вам косткі
Забілі ў сабе ЧАЛАВЕКА
Ты б'еш некага ад немачы.
Ты б'еш некага ад бездапаможнасці.
Ты слабы настолькі, што гвалт
Ты ўжываеш супраць пакорнасці.
Твая душа ўжо разадрана
У бездані ўлады і славалюбства.
І будзе вечна слёзы ліць,
Прапаўшы ў праклёнах і няславе.
І захлынецца яна ў гаркоце
Табой пакрыўджаных, закатаваных.
Яны ззяюць у зняволенні-
Самыя светлыя і лепшыя.
Зачыняйцеся ў сваіх кватэрах,
Хавайцеся на кухнях,
Гасіте святло.
Ні Рамана, ні Андрэя
Тут больш няма.
А вам не холадна?
А вам не холадна.
Вакол ні душы.
Гарэлі яркімі,
Агнямі гарачымі-
Ты напішы!
Пра тое, як злуешся
На сваіх куханьках
І гасіш святло.
Але ні Рамана, ні Андрэя
Тут больш няма.
___
Мадэль: Ганна Багданава, Мікіта ***
Відэапрадакшн: Дар'я ***
Рэквізіт: Аляксандр ****, Ганна Багданава, Аляксандр Сушчэўскі
Рукі: Вася ***, Юлія ***, Аляксандр ***, Марына ***
Грымёр: Даша ****
Асістэнт: Аляксандр ***
Падзяка за выкарыстанне студыі: V ***

* У мэтах бяспекі імёны некаторых чальцоў каманды засакрэчаны. Прыносім прабачэнні за нязручнасці.

© 2021 Alexander Suschevsky
alexsuschevsky@gmail.com
Made on
Tilda